فعال مطبوعات زنجیره‌ای: از شارلاتان‌های آمریکایی بازی خوردم
مهرداد فرهمند از دیگر همکاران روزنامه‌های زنجیره‌ای که برای بی.بی.سی رسانه وابسته به وزارت خارجه انگلیس کار می‌کند نیز به حقیقت تلخ دیگری اشاره کرده است.بعضی از فعالان مطبوعاتی شاغل در نشریات زنجیره‌ای ، در سالگرد تاسیس روزنامه توقیف شده جامعه ضمن پرده برداری‌از وابستگی گردانندگان اصلی بعضی از این مطبوعات به آمریکا و صهیونیزم،از بد عهدی‌آنان در رعایت حقوق فعالان رسانه‌ای شاغل انتقاد می‌کنند. حسین درخشان از همکاران این دسته از نشریات که به خارج از کشور پناه برده‌در مطلبی نوشته است: "فکرش را می‌کردیم که ناشر "جامعه"، روزنامه‌ای که تبدیل به نماد اصلاح‌طلبی و جامعه مدنی و دوم خرداد و توسعه سیاسی و اینها در ایران شد، پس از چند سال اول سر از یکی از دو بازوی تحقیقاتی لابی اسراییل (در کنار بروکینز)، یعنی موسسه واشنگتن درآورد و بعد هم به عنوان یکی از رهبران گروه همبستگی ایران رضا پهلوی، رسما در صدای آمریکا حقوق بگیر وزارت خارجه‌ی آمریکا بشود؟
درخشان نوشته‌است : حقیقت تلخی است و من واقعا احساس می‌کنم از این شالارتان‌های آمریکایی بدجوری بازی خوردم.
اشاره مستقیم درخشان به محسن سازگارا مدیر شرکت جامعه روز و معاون بهزاد نبوی در زمان تصدی وزارت صنایع می‌باشد که پس از فراخوانده شدن به آمریکا، این روزها از طریق رسانه‌های وابسته به آمریکا و اسرائیل به تبلیغ علیه جمهوری اسلامی مشغول است.
مهرداد فرهمند از دیگر همکاران روزنامه‌های زنجیره‌ای که برای بی.بی.سی رسانه وابسته به وزارت خارجه انگلیس کار می‌کند نیز به حقیقت تلخ دیگری اشاره کرده است.
وی‌در تحلیلی برای پایگاه خبری فارسی زبان بی‌بی‌سی نوشته است: "جامعه و دیگر مطبوعات دوم خرداد برای خیلی‌ها شهرت و حتی ثروت فراهم آوردند، حتی خویشاوندان برخی گردانندگان این روزنامه‌ها بی‌آنکه خود از کمترین سابقه و شهرتی برخوردار باشند، موفقیت‌های کم نظیری در انتخابات شوراها و مجلس به دست آوردند.اما آنانی که در این مطبوعات،سنگ زیرین آسیا بودند، قربانی تضییع حقوق خود از جانب گردانندگان "اصلاح طلب" مطبوعات نیز می‌شدند.
به نوشته فرهمند، گردانندگان نشریه توقیف شده، جامعه طی هشت ماه که تحریریه این‌روزنامه را به‌کارگرفتند حقوق اولیه قانونی همچون عقد قرارداد، بیمه، عیدی،پاداش و غیره را از آنان دریغ داشتند و از این لحاظ نیز الگوی دیگر گردانندگان روزنامه‌های دوم خردادی شدند که به همین رویه ادامه دادند و این شیوه پس از ده سال همچنان موضوع شکایت روزنامه نگاران ایرانی است
